Στο 4ο μέρος του αφιερώματος σε αυτοκίνητα από το παρελθόν που ακόμη και σήμερα φαίνονται σύγχρονα ή και φουτουριστικά ακόμη, θα παρουσιάσουμε τη Citroen SM και τo Mercedes C111.
Citroen SM (1970)
Ένα ακόμη λοιπόν μοντέλο της Citroen στο αφιέρωμα αυτό. Και δίκαια άλλωστε καθώς όπως θα δούμε η Citroen SM συγκεντρώνει ένα πλήθος από χαρακτηριστικά που την κάνει μοναδική ακόμη και σήμερα!
Το πρόγραμμα για την ανάπτυξη του αυτοκινήτου ξεκίνησε το 1961 με την ονομασία «Project S» και στόχος ήταν από αυτό να προκύψει η σπορ εκδοχή της δημοφιλούς και πολύ επιτυχημένης DS. Επτά χρόνια αργότερα επιστρατεύτηκε και η Μaserati για την ολοκλήρωση του μοντέλου (που είχε αγοραστεί από τη Citroen), οπότε υιοθετήθηκαν για την κωδικοποίησή του τα διακριτικά «SM», με το γράμμα «Μ» να υποδηλώνει την ενεργή παρουσία των Ιταλών.
Η Citroen SM, που εξελίχθηκε σε ναυαρχίδα της γαλλικής εταιρείας, συνδύαζε την τεχνολογία αιχμής της γαλλικής εταιρείας σε πλαίσιο και αναρτήσεις με την αναμφισβήτη ισχύ του V6 κινητήρα της Μaserati, τον οποίο σχεδίασε ο ο πολύπειρος αρχιμηχανικός της τελευταίας Τζούλιο Αλφιέρι. Το μηχανικό σύνολο του αυτοκινήτου, χωρητικότητας 2.7 λίτρων, απέδιδε 170 ίππους. Ένα χρόνο μετά την πρώτη κυκλοφορία της, η SM ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με τον V6 κινητήρα να αποκτά και τρίλιτρη έκδοση, απόδοσης 180 ίππων.
Το Citroën SM σχεδιάστηκε από τον Robert Opron, που ήταν τότε ο επικεφαλής του σχεδιαστικού τμήματος της Citroën. Το ντιζάιν του μοντέλου, μολονότι είναι άμεσα αναγνωρίσιμο ως Citroën και θυμίζει σε κάποια σημεία το Citroën DS, διαθέτει μία ξεχωριστή προσωπικότητα και είναι ιδιαίτερα ελκυστικό. Το σχήμα του εξακολουθεί να δείχνει φουτουριστικό ακόμα και σήμερα και μάλιστα όταν φαίνεται από πάνω, θυμίζει «δάκρυ στον άνεμο», καθώς το φαρδύ εμπρόσθιο μέρος καταλήγει ομαλά σε μία πιο στενή πίσω απόληξη
Ήταν ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα στα οποία χρησιμοποιήθηκε και αεροδυναμική σήραγγα κατά την εξέλιξη, για την μείωση της αντίστασης του αέρα, με αποτέλεσμα την μείωση της κατανάλωσης, την βελτίωση της οδικής συμπεριφοράς στην υψηλές ταχύτητες και την επίτευξη καλύτερων επιδόσεων. Το ασυνήθιστα αεροδυναμικό για την τότε εποχή σχήμα του SM, φαίνεται σε πολλές λεπτομέρειες, όπως τα καμπυλωτό κάλυμμα των προβολέων, το σχήμα του εξωτερικού καθρέπτη οδηγού (προσέφερε επίσης και έξτρα καθρέπτη συνοδηγού, φυσικά με το ίδιο αεροδυναμικό σχήμα), την μέθοδο επικόλλησης του παρμπρίζ στο σασί χωρίς να δημιουργείται «αυλάκι» (ήταν το πρώτο αυτοκίνητο με το παρμπρίζ απευθείας κολλημένο στο σασί) και το πάτωμα του αυτοκινήτου, που διέθετε στοιχεία ενεργητικής αεροδυναμικής, τα οποία «πίεζαν» το αυτοκίνητο στο δρόμο, στις υψηλές ταχύτητες.
Το 1970, όταν παρουσιάστηκε, ήταν το αυτοκίνητο του μέλλοντος και το ταχύτερο μοντέλο με κίνηση στους εμπρός τροχούς. Η επίσημη τελική ταχύτητα ήταν 220 km/h (137 mph), αν και κάποιες ανεξάρτητες δοκιμές είχαν επιτύχει έως και 235 km/h (146 mph). Θεωρήθηκε ως ένα αυτοκίνητο - σύμβολο της αισιοδοξίας και της προόδου της τεχνολογίας, αντίστοιχο με το υπερηχητικό Κονκόρντ στον τομέα των αεροπλάνων.
Συνολικά 12.920 αυτοκίνητα παρήχθησαν μεταξύ του 1970 και του 1975
Mercedes C111 (1969)
Η C111 'ηταν μια σειρά από πειρματικά αυτοκίνητα που παράχθηκαν από τη Mercedes - Benz στη δεκαετία του '60 και του '70. Πάνω στο πλαίσιο των C111 η Mercedes πειραματίστηκε πάνω σε καινούργιες τεχνολογίες κινητήρων όπως κινητήρες Wankel. diesel και turbo. Αλλοι πειραματισμοί της Mercedes στη C111 είχαν να κάνουν με το πολυτελές εσωτερικό, τη χρήση των θυρών με άνοιγαν προς τα επάνω και η χρήση κλιματισμού. Η πρώτη έκδοση της C111 παρουσιάστηκε στο σαλόνι αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1969.
Η εμφάνιση της Mercedes-Benz C 111-II ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από τα στάνταρτς της γερμανικής φίρμας θυμίζοντας έντονα Ιταλία και δημιουργήματα των Ferrari, Maserati και Lamborghini. Παράλληλα το 2θέσιο supercar με τον κινητήρα στο κέντρο είχε εξαιρετική αεροδυναμική απόδοση Cd 0.32, νούμερο κορυφαίο για την εποχή.
Παρά τη μεγάλη αποδοχή και την τεχνολογική υπεροχή του concept η Mercedes-Benz δεν πέρασε στην παραγωγή το C 111-II. Ο Dr. Hans σε μια συνέντευξή του το 2000 αποκάλυψε ότι ο Wankel θεωρήθηκε ότι δεν ταίριαζε στο προφίλ αγοραστών της γερμανικής φίρμας ενώ παρά τη λογική για την κατηγορία κατανάλωση (20lt/100km) δεν πληρούσε τις προδιαγραφές ρύπων της Αμερικής που ήταν μια αγορά στην οποία η Mercedes-Benz στήριζε πολλά για την επιτυχία του μοντέλου. Λίγο αργότερα ήρθε και η ταφόπλακα για το project, η πετρελαϊκή κρίση.
Πηγές
