H Ferrari F40 έχει γράψει τη δική της ιστορία με χρυσά γράμματα στις σελίδες της αυτοκίνησης. Ήταν το supercar που έβγαλε στην παραγωγή η ιταλική φίρμα για να γιορτάσει τα 40 της χρόνια από την ίδρυσή της, αλλά αυτό σίγουρα το ξέρετε. Στο άρθρο αυτό, γράφουμε οχτώ πράγματα που σίγουρα δεν γνωρίζετε για την F40!
Ψάχνωντας στον παγκόσμιο ιστό, εντυπωσιαστήκαμε από το λεπτομερές και ψαγμένο άρθρο που βρήκαμε στο oppositelock. Το μεταφράσαμε, το εμπλουτίσαμε εδώ στο carblogger.gr και σας το προσφέρουμε!
1. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι η F40 παράχθηκε στο Maranello έχοντας μόνο ένα και μοναδικό χρώμα το Rossa Corsa (κόκκινο) και ότι οποιοδήποτε άλλο χρώμα ήταν εκ των υστέρων βάψιμο. Ωστόσο, λίγοι και εκλεκτοί φαίνεται να απόκτησαν δώδεκα F40s με όχι robssa Corsa χρώμα από το εργοστάσιο. Μαύρη F40 απέκτησε ο Ντιέγκο Μαραντόνα όταν μέσω του Corrado Ferlaino ο οποίος ήταν πρόεδρος της Νάπολι FC εκείνη την εποχή παράγγειλέ την F40 στα μαύρα. Επιπλέον, φημολογείται ότι μερικές άλλες μαύρες και τουλάχιστον εννέα κίτρινες F40 έφυγαν από το εργοστάσιο του Maranello.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η σχεδιάστρια εταιρία του εξωτερικού F40, Pininfarina, ήταν υπεύθυνη για πολλές από τις εκ των υστέρων μη εργοστάσιακές βαφές με τις περισσότερες να είχαν γίνει αμέσως μετά το αυτοκίνητο είχε βγει από το εργοστάσιο. Με την πάροδο των ετών, σε αρκετές F40 έχει αλλαχτεί το χρώμα σε μαύρο , κίτρινο, λευκό, μπλε και ασημί μεταξύ άλλων.
Η Ferrari κουράστηκε από τα μη εργοστασιακά χρώματα που βάφτηκαν εκ των υστέρων τα αυτοκίνητα της και έθεσε ως στόχο να περιορίσει το φαινόμενο στο διάδοχο της F40 την F50, διαθέτοντας την σε Rosso Corsa F50 (κόκκινο), Giallo Modena (κίτρινο), Rosso Barchetta (σκούρο κόκκινο), Argento Nurburgring (ασημί), και nero Daytona (μαύρο).
2. Η Ferrari πήγε σε ακραίες λύσεις για να μειώσει το βάρος της F40. Στην πραγματικότητα, χρησιμοποιήθηκε τόσο λίγο χρώμα (μερικοί λένε μόλις 2 λίτρα) για τη βαφή κάθε αυτοκινήτου που μέσα από το χρώμα διακρίνει αν προσέξει κανείς την ύφανση των νημάτων του Kevlar!
3. Η F40 θεωρείται ως το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που έσπασε τα 200 μίλια/ώρα (321.8 χλμ/ώρα) με τελική ταχύτητα 201 μίλια/ώρα (323.5 χλμ/ώρα). Ενω το περιοδικό Car and Driver μέτρησε μόνο 197 μίλια/ώρα (317 χλμ/ωρα) την τελική ταχύτητά της, το Quattroruote έχει αναφέρει ότι την έχει μετρήσει 202.687 (326,93 χλμ/ωρα) στο δικό του τεστ. Ανταγωνιστές της F40, η Porsche 959 και η Lamborghini Countach, είχαν τελική ταχύτητα 197 μίλια/ώρα (317 χλμ/ωρα) (Sport Model) και 192 mph (309 χλμ/ώρα) (25η Επετειακή Έκδοση) αντίστοιχα. Η F40 LM (αγωνιστική έκδοση για το Le Mans) αναφέρεται ότι είχε τελική 229 mph (368.5 χλμ/'ωρα).
4. Η F40 έχει δύο δεξαμενές καυσίμου. Μία σε κάθε πλευρά ακριβώς μπροστά από τους θόλους των πίσω τροχών. Οι F40 που προοριζόταν για τις ΗΠΑ είχαν δεξαμενές καυσίμου από αλουμίνιο, ενώ οι ευρωπαϊκές F40 από καουτσούκ περιτοιχισμένες με σφουγγάρι. Σε αντίθεση με τις δεξαμενές από αλουμίνιο, αυτές από καουτσούκ χρειάζονται αντικατάσταση κάθε επτά έως δέκα χρ'ονια. Η χωρητικότητα του καυσίμου ανέρχεται στο τερατώδες μέγεθος των 31,7 γαλόνιών (120 λίτρων)! Οι μετρήσεις της EPA για την οικονομία καυσίμου σε πόλη / αυτοκινητόδρομο ήταν με 19.6 / 13.8 λίτρα / 100 χλμ που δεν δικαιολογούσε μια τέτοια μεγάλη χωρητικότητα. Ωστόσο, σίγουρα το Maranelo είχε υπ' όψη και τους αγώνες αντοχής στη χωρητικότητα των δεξαμενών καυσίμου.
5. Πολλοί έχουν αποκαλέσει την F40 ως "ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο για το δρόμο", το οποίο και ήταν απόλυτα σωστό. Η Ferrari άρχισε την εξέλιξή της 288 GTO ήδη από το 1984 - ένα αυτοκίνητο σχεδιασμένο για να ανταγωνιστεί την Porsche 959 στο Group Β της FIA. Δυστυχώς το Group Β καταργήθηκε από την FIA το 1986 αφήνοντας τη Ferrari με πέντε αγωνιστικές 288 GTO Evoluzione που φτιάχτηκαν για το Group B που χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για την F40.
Η F40 για πρώτη φορά αγωνίστηκε επίσημα στο Laguna Seca Raceway του IMSA ως υποψήφια στην κατηγορία GTO το 1989. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ήταν ένα μοντέλο με κωδικό LM που εξελίχθηκε πιλοτικά από τον Jean Alesi, ο οποίος και τερμάτισε τρίτος πίσω από δύο τετρακίνητα της Audi της δεκαετίας του '90.
Μετά από μια επιτυχημένη σεζόν, η F40 αποσύρθηκε από το IMSA. Η F40 συμμετείχε και σε άλλους αγώνες όπως οι Vallelunga των 4 ωρών και Anderstorp των τεσσάρων ωρών μεταξύ άλλων. Παρέμεινε μια δημοφιλής επιλογή για συμμεοχή σε αγώνες κατηγορίας GT όπως το JGTC. Το 1996 ήταν η τελευταία χρονιά της F40 που συμμετείχε σε αγώνες κατηγορίας GT.
6. To κόστος κτήσης και χρήσης της F40 είναι φυσικά πολύ υψηλό. Αρχίζοντας με το κόστος κτήσης, η τιμολόγηση της από εμπόρους το 1990 ήταν μεταξύ 700.000 και 900.000 δολαρίων. Σήμερα, μπορεί να πουλήσει κανείς μια F40 πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια. Η ετήσια αλλαγή υγρών έχει κόστος 1.000 δολάρια. Ο έλεγχος και ενδεχόμενη αντικατάσταση των ιμάντων συνιστάται κάθε τρία χρόνια και ανέρχεται σε 3.000 δολάρια. Κάθε δέκα χρόνια είναι συνιστώμενες αντικαταστάσεις εξαρτημάτων όπως ιμάντες, σωλήνες καυσίμου, και αντλίες νερού με κόστος 15.000 δολάρια. Οι δεξαμενές καυσίμου για τα ευρωπαϊκά μοντέλα πρέπει να αντικαθίστανται κάθε επτά με δέκα χρόνια με κόστος 12.000 δολάρια. Τα ελαστικά πρέπει να αντικαθίστανται τουλάχιστον κάθε 7 χρόνια (ή λιγότερο από 22.500 χλμ) με κόστος 2.000 δολάρια. Ένα νέο παρμπρίζ έχει κόστος 8000 δολάρια. Τα δύο κάτω πλευρικά πάνελ κοστίζουν 26.000 δολάρια. H μπροστινή μάσκα ανέρχεται στα 35,000 δολάρια. Η μπροστινή μετώπη στα 24.000 δολάρια. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες των Bugatti Veyron θα ήθελαν πολύ τα αναλώσιμα των αυτοκινήτων τους να ήταν τόσο φθηνα!
7. Σε 200 μονάδες θα έπρεπε να παραχθεί η F40 για να αγωνιστεί στο Group B της FIA. Κατά τη στιγμή που το μοντέλο λανσαρίστηκε, ειπώθηκε από τη Ferrari ότι δεν θα υπερέβαινε τα 400-450 αυτοκίνητα. Ωστόσο, συνολικά παράχθηκαν 1.311 μονάδες (κάποιοι λένε 1.315) F40 λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητά της.
8. Η F40 δεν ήταν απλά το αυτοκίνητο που δημιουργήθηκε για τον εορτασμό της επετείου των σαράντα χρόνων της Ferrari (εξ ου και το όνομα). Ήταν το τελευταίο αυτοκίνητο που κύλησε από το Maranello υπό την εποπτεία του Enzo πριν από το θάνατό του. Κατά την έναρξή της παραγωγής της, ο Enzo είπε, "Πριν από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, είχα εκφράσει την εξής επιθυμία μου στους μηχανικούς: Φτιάξτε ένα αυτοκίνητο να είναι το καλύτερο στον κόσμο. Και τώρα το αυτοκίνητο αυτό είναι εδώ". Ο υπεύθυνος μάρκετινγκ της Ferrari Giovanni Perfetti, σύμφωνα με τις πηγές μας εδώ στο carblogger.gr, πρόσθεσε: "Οι πελάτες είπαν 'οτι τα αυτοκίνητά μας έχουν γίνει πάρα πολύ βελούδινα και άνετα. Η F40 είναι για τους πιο ενθουσιώδεις ιδιοκτήτες μας, οι οποίοι δεν θέλουν τίποτα άλλο εκτός από την καθαρή απόδοση. Δεν είναι ένα εργαστήριο για το μέλλον, όπως είναι η 959. Δεν είναι Star Wars." Διπλό χτύπημα! Η F40 ήταν πραγματικά ένα αυτοκίνητο με αγωνιστικό DNA, ένα αυτοκίνητο του πραγματικού οδηγού με στόχο να φοβίσει αυτόν που δεν ήταν αρκετά γενναίος για να την πιλοτάρει. Ο Enzo έλεγε πάντα, "Δεν με νοιάζει αν τα κενά της πόρτας είναι ευθεία. Όταν ο οδηγός πατήσει το γκάζι, θέλω να τα κάνει πάνω του!". Τελικά ο Enzo πραγματοποίησε την επιθυμία του με την F40 και είναι σίγουρο ότι θα εξακολουθεί να χαμογελά εκεί που βρίσκεται..
Η καταγωγή της από την 288 GTO και η αγωνιστική της κληρονομιά, δείχνουν σίγουρα ότι η F40 είναι πραγματικά κάτι το ιδιαίτερο. Καθώς βρισκόμαστε στην εποχή της αναβίωσης των supercars, ας μην ξεχνάμε έναν από τους αξιολογότερους εκπροσώπους τους, την Ferrari F40.
Η καταγωγή της από την 288 GTO και η αγωνιστική της κληρονομιά, δείχνουν σίγουρα ότι η F40 είναι πραγματικά κάτι το ιδιαίτερο. Καθώς βρισκόμαστε στην εποχή της αναβίωσης των supercars, ας μην ξεχνάμε έναν από τους αξιολογότερους εκπροσώπους τους, την Ferrari F40.
