Κατά την διάρκεια των δύο πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας πως η μετάβαση από τα στερεά στα υγρά καύσιμα αποτελεί μονόδρομο.
μως για μία εντατικά βιομηχανοποιημένη χώρα, όπως η Γερμανία, η μετάβαση συνεπάγεται πως το κράτος οφείλει να διασφαλίζει την ομαλή και απρόσκοπτη προμήθεια των αναγκαίων ποσοτήτων και παράλληλα να διαθέτει μηχανισμούς κατάλληλους να αποτρέπουν ενδεχόμενες ελλείψεις. Για αυτό και την δεκαετία του ’30 κατέφυγε στα συνθετικά καύσιμα...
Διαβάστε περισσότερα στο slpress.gr
