Το 3πορτο Hyundai Accent 1.3 ήταν το '98 ένα από τα δυο αυτοκίνητα που έχω αγοράσει καινούργια μέχρι τώρα. Σε σχέση με το Suzuki Swift ήταν η μέρα με τη νύχτα σε σχέση ποιότητας κατασκευής, ποιότητας κύλισης κι επιδόσεων, χωρίς να είναι ιδιαίτερα πιο βενζινοβόρο.
Με απόλυτα κριτήρια, οι επιδόσεις ήταν αρκετά καλές στα πλαίσια της κατηγορίας των 1300-1400 κυβικών. Ο κινητήρας με τα 84 άλογα στις 5800 σαλ. και τα 12 χιλιογραμμόμετρα ροπή στις 3100 σαλ., τραβούσε δυνατά από χαμηλά και ικανοποιούσε σχεδόν σε όλη την κλίμακα των στροφών κινώντας με ικανοποιητικούς ρυθμούς το αμάξωμα του ενός τόνου περίπου. Μόνο πάνω από τις 5500 σαλ.περίπου, ένιωθα ότι ανέβαιναν οι στροφές χωρίς να ανεβαίνει αντίστοιχα και η ισχύς. Οι τρεις πρώτες σχέσεις είχαν κανονική κλιμάκωση, οπότε μπορούσες να εκμεταλλευτείς τη δύναμη του κινητήρα. Η 4η και η 5η ήταν κάπως πιο μακριές χωρίς όμως να αγγίζουν την υπερβολή όπως στο Swift. Κάπου το '95 το περιοδικό 4ΤΡΟΧΟΙ είχε μετρήσει σε σχετικό τεστ για το Accent επιτάχυνση 12,4 δλ από 0-100 και 34,1 δλ για τα 0-1000 μ.
Ένα άλλο ατού του αυτοκινήτου ήταν ότι φορολογικά πιανόταν (και πιάνεται και σήμερα) ως 1300άρι (9 φορολογήσιμοι), οπότε σήμερα ο ιδιοκτήτης του θα πλήρωνε περίπου τα μισά χρήματα σε σύγκριση με τα 1400άρια!
Ένα άλλο ατού του αυτοκινήτου ήταν ότι φορολογικά πιανόταν (και πιάνεται και σήμερα) ως 1300άρι (9 φορολογήσιμοι), οπότε σήμερα ο ιδιοκτήτης του θα πλήρωνε περίπου τα μισά χρήματα σε σύγκριση με τα 1400άρια!
Η ανάρτηση όμως ήταν πολύ μαλακή. Ένιωθα ότι το αμάξωμα δεν ελεγχόταν και τόσο καλά από τις αναρτήσεις και γι' αυτό δεν με ενέπνεε για γρήγορη οδήγηση. Επιπλέον, εμφάνιζε τάσεις υπερστροφής στο άφημα του γκαζιού στη στροφή που σε συνδυασμό με τις μαλακές αναρτήσεις με τρόμαζε κάποιες φορές. Αυτό βέβαια σε ζωηρούς ρυθμούς και ποτέ σε ρυθμούς βόλτας. Επιπρόσθετα, κάποιες φορές που χρειάστηκε να φρενάρω πολύ δυνατά σε ασφάλτινο δρόμο με κάποιες ανωμαλίες στην ευθεία, το αυτοκίνητο "πέταξε κώλο", κάτι που κλώνισε την αίσθηση ασφάλειας που είχα. Ίσως έπρεπε να το δοκιμάσω με μια τετράδα πιο σκληρά αμορτισέρ πριν το πουλήσω 2,5 μόλις χρόνια από την αγορά του για τον παραπάνω λόγο.
Ωστόσο, το αυτοκίνητο σε όλους τους άλλους τομείς ήταν από αρκετά έως πολύ καλό για τα λεφτά που το πήρα.
Είχε υδραυλικό τιμόνι με αρκετά καλή αίσθηση, γρήγορο και μόνο το λεπτό του στεφάνι με ενοχλούσε κάπως.
Το κιβώτιο του παρόλο που είχε μεγάλες διαδρομές, κούμπωνε πολύ θετικά και δεν διαμαρτύρονταν με περίεργους θορύβους στις γρήγορες αλλαγές. Επίσης δεν έχανε αλλαγή.
Όπως ανέφερα πιο πάνω, η ποιότητα κατασκευής ήταν πολύ καλή και μόνο τα σκληρά πλαστικά χαλούσαν την πολύ καλή εικόνα. Κάποιοι τριγμοί που ακουγόταν από το πίσω μέρος του αυτοκινήτου, *μάλλον οφειλόταν στις στρεβλώσεις του αμαξώματος καθώς περνούσε πάνω από ανωμαλίες), δεν ήταν ικανοί να χαλάσουν την πολύ καλή εικόνα του.
Το αυτοκίνητο είχε πολύ καλή εκμετάλλευση χώρων για το μέγεθος του και επίσης αρκετά μεγάλο χώρο αποσκευών. Χωρούσε άνετα 4 και με κάποιες μικρές παραχωρήσεις 5 επιβάτες.
Τα φρένα ήταν αρκετά καλά με καλές αποστάσεις ακινητοποίησης και με καλή αίσθηση, παρόλο που δεν είχε το συγκεκριμένο μοντέλο ABS.
Όπως είπα και παραπάνω το Accent ήταν οικονομικό. η κατανάλωση της βενζίνης κυμάνθηκε εντός πόλης με ζωηρή οδήγηση γύρω στα 9 l/100 km. Εκτός, ήταν κάπου στα 6,5-7,5 l/100 km με ζωηρούς ως γρήγορους ρυθμούς. Εδώ δε θυμάμαι να έκανα κάποιο χαλαρό ταξίδι για να αναφέρω κατανάλωση με ήρεμους ρυθμούς.
Όπως είπα και παραπάνω το Accent ήταν οικονομικό. η κατανάλωση της βενζίνης κυμάνθηκε εντός πόλης με ζωηρή οδήγηση γύρω στα 9 l/100 km. Εκτός, ήταν κάπου στα 6,5-7,5 l/100 km με ζωηρούς ως γρήγορους ρυθμούς. Εδώ δε θυμάμαι να έκανα κάποιο χαλαρό ταξίδι για να αναφέρω κατανάλωση με ήρεμους ρυθμούς.
Το αυτοκίνητο όπως έγραψα προηγουμένως το κράτησα μόνο 2.5 χρόνια κατά τα οποία έκανα κάπου 35 000 χλμ. όπως είναι φυσικό, το αυτοκίνητο δεν έβγαλε κανένα απολύτως μηχανικό πρόβλημα. Ούτε μια λάμπα δεν έκαψε.
Ωστόσο, το αυτοκίνητο το πήρα με ένα μικρό πρόβλημα στα ηλεκτρικά παράθυρα που το πρωτοδιαπίστωσα την πρώτη φορά που έβρεξε. Όταν έβρεχε λοιπόν, κάτι συνέβαινε και το τζάμι του οδηγού είχε πρόβλημα στο ανέβασμα του και έπρεπε να το διορθώσει κανείς με το χέρι για να ανεβεί κανονικά μέχρι πάνω. Δεν με πολυενοχλούσε αυτό. Αυτό όμως που με ενόχλησε πολύ ήταν η αντιμετώπιση του εξουσιοδοτημένου συνεργείου της Hyundai Ματθαίου στη Θεσσαλονίκη που με αντιμετώπιζαν σαν αφελή. Κάπου 5 φορές στα πλαίσια των σέρβις (που έπρεπε να γίνονται κάθε 5000 χλμ λάδια και 10000 χλμ κανονικό σέρβις) είχα επισημάνει το πρόβλημα, χωρίς να το λύσουν στα πλαίσια της εγγύησης. Πάντα μου έλεγαν "ΟΚ λύθηκε" και πάντα στην επόμενη βροχή το παρατηρούσα. Μέχρι που πούλησα το αυτοκίνητο, το πρόβλημα δεν είχε λυθεί. Ωστόσο αυτό, δεν νομίζω να θεωρηθεί ικανό για να χαλάσει την πολύ καλή εικόνα στην αξιοπιστία του αυτοκινήτου.
Αν είχα λοιπόν τότε τον τρόπο σκέψης που έχω τώρα -που σίγουρα είναι πιο συντηρητικός- θα δοκίμαζα με ένα σετ after market αμορτισέρ στο Accent μου για να αξιολογήσω την οδική του συμπεριφορά και με αυτό το set up. Παρόλο που ήταν ένα πολύ καλό αυτοκίνητο σε όλα εκτός της οδικής συμπεριφοράς με τις εργοστασιακές αναρτήσεις, βιάστηκα να υο πουλήσω. Ηταν όμορφο, οικονομικό, αρκετά γρήγορο, αξιόπιστο και με φθηνά ανταλλακτικά και συντήρηση. Όπως είπα όμως πριν, άλλα μυαλά είχα τότε (και άλλοι καιροί φυσικά). Δεν είχα οικογένεια οπότε σκεφτόμουν μόνο για έναν, και ήθελα κάτι ακόμα πιο γρήγορο, με πολύ καλή οδική συμπεριφορά.
